Luc'k – Paryz. Nemaye reysu... vse te z...
Pryvit vsim zytelyam merezi bez mez,
Moyi slova na vahu zolota,
Moyi slova lypki, yak smola.
My zustrichaly ranky y vechory,
Spivaly pid hitary yakos' pizno voseny,
Na pravdu prominyaly svoyi kedy i pishly,
Ty chuyesh nas, a otze my na spilniy chastoti...
I spilni vulyci, kav’yarni i slova,
Nomery budynkiv, i brechnya nemov chalva,
Misyaci v kalendaryach vidbyvayut' rytm,
Zupynysya chas! Zupynysya myt'!..

Pryspiv:
Posluchay... yak dychaye zemlya...
Posluchay... ce krayina tvoya...

Ty movchysh... na anhliys'kiy, vse te z.
Zovta presa breshe yak zavzdy bez mez,
Dochekavsya p’yatnyci, prosto vychidni,
Misyac' v nebi blakytnomu vnochi.
Zaspokoy mene, neskurena trava.
Zatychny telefon, stante v horli slova,
Ya budu rozdyvlyatysya foto z davnich lit,
Ya budu rozdyvlyatys' yak zasynaye svit...
Luc'k – Paryz, u nas metro nema, ta vse z...
Pryvit vam vsim, chto v nebo dyvyt'sya bez mez,
Misyaci v kalendaryach vidbyvayut' rytm,
Zupynysya chas! Zupynysya myt'!..

Pryspiv