Sam sobi, na try chetverti zovsim sam,
Zavtra tut, zavtra vsim, a s'ohodni tam,
De zaplyushcheni ochi lovlyat' tvoyi slidy,
Ya zlyakavsya tebe, ya zlyakavsya sebe v talych vodach vesny...
Ty sobi, ty sobi, ty sobi yak zavzdy,
V parku des' miz derevamy klychesh u sny,
Ya ne viryu ni Freydu, ni bohu, ni navit' sobi,
Prosto vyshche ne mozu i... mabut', my vze ne ti...

Pryspiv:
My... esemesky do boha...
My... z svitu yavno ne c'oho...
My... esemesky do boha...
Vid boha...
Do boha...
Vid boha...
My... z svitu yavno ne c'oho...

Sam sobi, na try chetverti ne zdayus'...
Skilky soncya potribno nam, shchob z’yavyvsya puls?..
Rykoshetom vid pohlyadu tvoho pid nohy ya vpav,
Ya kolyuchyi mov kaktus y ne rivnya tvoyim kvitkam...
Ty sobi, ty sobi, ty sobi vidpuskay...
Vsich, chto mriye z toboyu vtekty za kray,
U pustelyach moyich ne bulo i ne bude zv’yazku,
Ne strilyay meni v ochi – v ikonu cholodnu svoyu...

Pryspiv

Sam sobi, na try chetverti u vohni...
Ya ne viryv ekranam. Ya viryv tilky tobi,
Dvi detali miz inshym. – Ce krov tvoya y aromat,
Ty zavzdy niby poruch, ta vse z tebe tut nema...

Pryspiv