Wse ne tak i skriz' panujut' tini,
Wse ne tak, łjubowi bilsz nema,
Za wiknom pożowkłe pałe łystja,
Sira osiń, biłe, zołote.
Siryj deń, w nim sira ja łjudyna,
Chtos' projde w tramwaji po nohach,
Sire wse, cej deń takyj ohydnyj,
I ne wpiznaju sebe ja sam!..

Pryspiw:
Ja – osinnij łyst
I topczut' wsi mene nohamy...
Ja – osinnij łyst
W chołodnim witri stomłenyj...
Ja – osinnij łyst
Prozori tini, nerwy, farby...
Ta czomus' ne zołotyj, a siryj...

Siryj szljach s'ohodni ta ne zawtra,
I po koliji pustyj ide tramwaj,
Na wikni w tepli styne kwitka,
Sira osiń, zawtra wże proszczaj.

Pryspiw