W mojim wysznewomu sadoczku
Roste czerwona kałyna.
Jak my łjubyłysja wirneńko,
Tak rozijszłysja, jak woda.

A ty zhadaj jak my sydiły
W mojim wysznewomu sadu.
Wże treti piwni zaspiwały,
Skazaw, bez tebe ne budu.

A ja słuchała twoji reczi,
Bo ja szcze buła mołoda.
Swij ridnyj kraj ja załyszyła,
Z toboju ja pojichała.

A ty zawiz mene dałeko,
De temni hory i lisa.
A ty znajszow sobi druhuju,
A ja sama łyszyłasja.

A ty znajszow sobi druhuju,
A ja sama łyszyłasja.
Nawkoło mene wsi czużi,
Do koho ja pryhornusja?

Piszła diwczyna w sad zełenyj,
De spiwajut' sołow’ji.
Jak podywyłas' na more,
Aż tam płynut' dwa korabli.

Dwa korabli pływut' po morju,
Do kupy zbyłasja woda.
Proszczałas' mołoda diwczyna,
Iz biłym switom nawsihda.

Proszczaj ty, swite biłeseńkyj,
Proszczaj, ridneńka moja mat'.
Proszczaj kosa moja diwocza,
Jiji ne budu zaplitat'.