Tysza, szczo mene z’jidaje, połonyła moju duszu.
Rozum toho ne znaje, szczo myrytys' z cym muszu.
W moje serce pronykaje bil i radist': meni odnakowo.
Ranok prynese nadiju nowu.

Pryspiw:
Chołod probihaje po mojij szkiri, szczo trapyłos', skażit'.
Zdajet'sja ja znachodżus' ne w swojemu tili,
Moje misce de, znajdit'.

Chołodnyj pit obsypaje, tremtjat' ruky, niczoho ne wdiju.
Znowu oczi wwerch pidnimaju, temni chmary sonce chowajut'.
Zupyny wse ce, błahaju, serce b’jet'sja tychsze...
Ja wmyraju...

Pryspiw