Jak kałendar ostannij łyst wtraczaje,
Jak dzwin nicznyj dwanadcjatu prob’je,
Jak zirka noworiczna prylitaje,
To kożen tycho mrije pro swoje.
Ja rozływaju w kełychy bażannja,
I w oczi hljanu druzjam szczyrym wsim,
Dzwenyt' krysztal: "Za szczastja, za kochannja!
Za dobrotu łjudej, za tepłyj dim!"

Pryspiw:
Noworiczna nicz, na majbutnij rik nadija,
Noworiczna nicz, szczob zbułos' wse tak, jak mriju,
Szczob w kazkowych snach posmichałasja dytyna,
Szczastja Ukrajiny w noworicznu nicz!

Proszu u Boha zowsim nebahato,
Spokijnych i usmichnenych obłycz,
Szczob łysz sałjut widomyj buw harmatam
I ne łysze u cju kazkowu nicz.
Prytułku tym, chto zawżdy u dorozi,
Błakyti – nebu, pisni – sołow’ju,
Szczob ti, szczo pidnimałys' po trywozi,
Szczasływo powertałys' u sim’ju.

Pryspiw