Szcze jak buw ja kołys' bezturbotnym chłop’jam
Ne bojawsja i ne widstupaw,
W bijku liz bud'-jaku, ne tikaw u bur’jan,
Zadyrawsja i zdaczu dawaw.

Wse ce prawda, ta tilky małeńke "ałe",
Szczo buło nadcjat' rokiw nazad,
Ja i dijsno buw duże smiływe małe,
Koły porjad chodyw starszyj brat.

Pryspiw:
My braty, my braty,
I nam bat'ko pojasnjuwaw tak,
Prut berezowyj łehko w kilce zapłesty,
Ałe sto ne złamajesz nijak!

Nasze szczastja u tim, szczob ne znały bidy,
Tam, de mama u ridnim seli,
Posplitałys' korinnjam stolitni duby,
Szczo zrosły z odnijeji zemli.

I, chocz bratu roky wże wybiłjujut' czub,
Dosi dbaju pro brata swoho,
Ja wam prawdu skażu: mij dewiz – zub za zub!
Koły brat potrebuje toho.

Pryspiw