Czerez mnoho zym y łet
Ja prynёs tebe buket,
Ja prynёs tebe buket, rodnaja.

No skazał mne twoj sosed:
"Twoej mami doma net,
twoja matuszka uszła nedawno..."

Nyczeho! Ja podożdu,
Podożdu eё w sadu,
Hde w teny berёz wsehda prochładno.

No skazał sosed: "Ne żdy!
Twoja matuszka, prosty,
Ne wernёtsja nykohda obratno..."

Pryspiw:
Mamoczka moja! Ne smikaja hłaz,
Ti żdała menja, no ne dożdałas',
Ja bi otdał wsё za twoj wzhljad odyn,
Tak prydy w moj son y ne uchody.
Mamoczka moja! Dobraja moja!
Neżnaja moja! Swetłaja moja!

Ja stojał u dwuch berёz,
A w hłazach zastił wopros:
Kak że bez tebja mne żyt'? – ne znaju.

Kto razbudyt poutru?
Kto że budet na wetru
Żdat' menja teper', skaży, rodnaja?

Pryspiw