W szyrokij dołyni zwizda sja jawyła,
De Preczysta Diwa-maty Syna porodyła.

Jak ho porodyła, tak ho spowywała:
– Łjuljaj, łjuljaj, mij synoczku, a ja budu spała.

– Spy, moja mamunju, chocz odnu hodynu,
A ja pidu ta do Raju, prynesu perynu!

– Synu ż ty mij, synu, de ż ty toje hoden?
Ne mynujło j dwi hodyny, jak ty sja narodyw!

– Mamo ż moja, mamo, odyn ja to hoden,
Ja sotworyw nebo j zemłju, poky sja narodyw!