Zołota osiń moja nepowtorna,
Zołoti krony na witkach derew,
Zołote łystja u parku staromu,
De moje szczastja zustriło mene.
Ne dlja kochannja osiń prychodyt'
I ne dlja nas wes' swit zołotyj,
Ałe jakszczo Ja duże sylno zachoczu
Budesz Ty mij nazawżdy,

Tomu, szczo ja...

Ja twoja nepowtorna kochana,
Ja twoja zołota, czariwna.
Kożen deń tebe Ja czaruju,
Kożen deń Ty za mnoju sumujesz.

Ja twoja nepowtorna kochana,
Ja twoja zołota, czariwna.
Choczu ja, szczob mene łysz odnu
Ty kochaw uwi sni j najawu.

Osiń. Doszcz. Ja u parku.
Mokre łystja zlitaje z derew.
Mokre łystja stełyt'sja pid nohy
Moho szczastja zołotym rusznyczkom.
I cju osiń, taku nezwyczajnu
Pam’jataty ja budu zawżdy.
Osiń, osiń, moja nepowtorna.
Ty pryjdy do mene, mij łjubyj.