Switłom zirok zaworożena zemlja,
Tjahnut' ruky w temrjawu wysoku
Wid'my w swojich łychych pisnjach
Witer rozwywaje jich kosy!

Pid kryłom sowy ta worona
Ob’jednałysja u szabasz
Ti, chto baczyt' switło noczi,
Czyja zirka – Łjucyfer.

Knjaz' neba!
Ja wirju w odnoho tebe!
Syn zori!
Tworec' krasy.

Twij mecz rozrywaje chmary,
I ja baczu chaosu znak,
Rozwywajet'sja czornyj stjah,
ja obyraju twij szljach!
Oczi, jak nebo zymy...

Burja znyszczyt' wse na switi,
Witer Dyjawoła wdaryt' u dzwony,
I załunaje neczysta mołytwa,
Razom rozkryjut'sja prokljati knyhy!