Łyszaju na paperi ws'o, szo znaju i znow
Czuju, jak horyt' nasza krow
Zhoraje i ljahaje czorna saża na nas
A może to prosto czas
Łyszaju to, szo znaju, na paperi i tikaju tuda
De toho ws'oho nema
I waszi hrubi ruky ne distanut' nikoły do dna
Sobi tam żywu ja

Pryspiw:
Tam, de mene łyszyły... (4)

Meni ne wydno neba i ne treba, ja ne choczu joho
To synje nebo – dlja was
Meni niczo ne czuty może buty, szo ja prosto hłuchyj
Na waszi słowa
Łyszaju to szo znaju na paperi i kydaju w wohoń
To tak horyt' nasza krow
Horyt', a ja tikaju, czorna saża ne distane do dna
Sobi tam żywu ja

Pryspiw (3)