– Oj moja maty, ta ne żur mene,
W dałeku dorohu wyrjadżaj mene.

Oj temnaja niczka ta newydnaja,
Kozaku doroha ta j dałekaja...

Oj jidu ja, jidu, czohos' drimajet'sja,
Czohos' kiń woronyj spotykajet'sja.

Oj puszczu ja konja na step, na dołynu,
A sam pidu ljażu na czas, na hodynu.

Oj szczasływaja taja hodynońka:
Oj des' uzjałasja w stepu diwczynońka.

Oj wyrwała trawku, trawku zełeneńku,
Wdaryła kozaka po bilim łyczeńku:

– Wstawaj, kozacze, wstawaj, hodi spaty,
Des' twoho konyka w stepu ne wydaty.

Oj jidut' turky, turky z tataramy,
Woz'mut' twoho konja z sidłom z powodamy.

– Szczob konja wzjały, a tebe łyszyły,
My b sobi, diwczyno, na tim stepu żyły!