Za Neman idu...
– Oj konju ż mij, konju,
Zahraj pido mnoju!..
Diwczyno, proszczaj!

– Za Łyman idesz,
Mene pokydajesz,
Czoho ż ty, mij myłyj,
Czoho ż tam bażajesz?

Chiba tobi kraszcze
Czuża storona,
Swojeji mylisze,
Ridnisze wona?

– Ja idu tuda,
De robljat' na dywo
Czerwoneje pywo
Z krowi supostat.

– Czy wże ż ty zadumaw
Tym pywom upytys',
Czy wże ż ty zadumaw
Zo mnoj rozłuczytys'?

Tobi moji slozy,
Tobi moja krow,
Da tilko ne kydaj
Za wirnu łjubow...

– Diwczyno, ne płacz,
Ne rwy ż moho sercja!
Jak pyr toj mynet'sja,
Powernus' nazad!

– A wże ż tobi, myłyj.
Nazad ne wertat'sja,
A wże ż tobi, myłyj,
Zo mnoju rozstat'sja!

– Dywys' pid soboju:
I kiń szczos' ponyk, –
W czerwonomu pywi
Pohybnesz nawik.

– Jak woron w wikonce
Pryłetyt', zakrjacze,
Za more pryskoczyt'
Kozaczeńko twij.

Jak zełenyj jawir
Hołowońku skłopyt',
Zozulja kukukne,
Dubrowa zastohne,

I kiń pid toboju
Spitknet'sja, zdychne,
Tohdy wże ne bude
Na switi mene.