Oj u połju, w połju
Woda czowna nosyt',
Tam myła myłoho,
Jak hołubka, prosyt':

– Pusty ż mene, myłyj,
W wysznewyj sadoczok,
Ja ż tobi ne zbawłju
Żodnych jahidoczok.

A wyrwu kwitoczku
Iz wynohradoczku,
Puszczu na riczeńku,
Na Dunaj bystreńkyj.

Oj jak wyjde maty
W Dunaj wodu braty,
Czy piznaje kwitku
Swojeho dytjaty.

Oj jak wyjszła maty
W Dunaj wodu braty,
Piznała kwitoczku
Swojeho dytjaty.

– Oj des' moja doczka
W neduzi łeżała,
Szczo jiji kwitoczka
Na wodi ziw’jała.

– Ne łeżała-m, maty,
Ani hodynoczky,
A mene zsuszyły
Bezsonniji noczky.