Bełoe utro zastiło u menja na hubach
Pocełuem twoym.
Bełoe utro so słezamy na ych nych szczekach
Y nowaja żyzń ot poter'

Perwij łucz Sołnca na moj raspustywszyjsja sad
Ot dożdja czto proszeł
Czto stoyt moj wzhljad bez twoych myłich hłaz
Y czto stoyt moj szah bez twoych

Wetwy starich doroh prosipałys' ot эtoj zary
Ożywały kriszy domow.
Eё wołosi-kudry nezemnoj krasoti
Razwywałys' zołotystoj kajmoj na wetru

Starij horod ne spał, on mecztał w эtu nocz'
Starij horod opjat' wydeł sni.
Tak otwet' Starij horod Kak nam wernut'sja domoj
Kohda mi s nej odny