W temnu nicz wesnjanu rozbudyw mene szum –
Nadi mnoju cyhanka stojała
I prosyła mene żeby jij pomohty –
U szatri jiji doczka wmyrała.

Ja piszła wslid za neju w cyhans'ke szatro,
U szatri jiji doczka łeżała,
Wsja w żałju, wsja w krowi, w ramkach czornych wołos',
Na hrudi jiji rana zijała.

Ty ne płacz, ne żurysja, stareńkaja maty.
Ne zciłyty bołjuczoji rany.
Ja łjubyła joho szcze j łjubłju harjacze,
Ja ne znała żałju i omany.

Win wid mene piszow w Ołenburs'ki lisy,
Win piszow w Ołenburs'kiji stepy,
A cyhans'kaja krow mołoda, harjacza, –
Ne skujesz swoho sercja w kajdany.

W temnu nicz wesnjanu rozbudyw mene szum –
Nadi mnoju cyhanka stojała
I prosyła mene żeby jij pomohty –
U szatri jiji doczka wmyrała.