Dowhokosu osiń
Witry chyżi nosjat' u kołysci.
Żurawłyni slozy
Padajut' na zemłju żowtym łystjam.
Łystja snuje – sonce wstaje:
Kryłamy switanku.
Osiń u sni: oczi jasni,
Zori sumni switjat' w pit'mi
Nam...

Dowhożdani rosy
Omywały steżky hen ternysti.
Tymy, szczo i dosi
My szukajem dołju kraju czystu.
Łystja snuje – sonce wstaje:
Kryłamy switanku.
Dołju znajdem, w wicznist' pidem
Zorjanym dnem zi switłym wohnem
Tam.

Sywoju bidoju łystja za wodoju.
Osiń jde z toboju w noczi supokoju.
Tremkit wid switanku... osiń – soncja branka.
"Ne spynjajs' na ganku, jdy powz czary ranku,
Chaj sonce je, to ne twoje – jdy!"