Mołoda syrena –
Dońka okeanu –
Prypływła do mene
Na switanku rano.
I zahoworyła
Tycho i czariwno,
Nacze podych witru
Czy zitchannja piny.

Nijakoho spiwu.
Tilky muzyka jiji hołosu,
wid jakoji ne wrjatuwatysja.

Tebe pobaczyła ja u czowni.
Ty podobajeszsja meni!
Kochaj mene!

I ne wir usim cym kazkam,
My nikoho ne wbywajem,
My łysze kochajem.

Prosto dywowyżno
Ta j bez udawannja
Try bezmeżnych tyżnja
Z weczora j do rannja
Ja kochaw szczosyły
Wpersze i wostannje
Tak jak ne łjubyły
J sotni Don Żuaniw.

Nijakych czar,
Okrim czar swoho jestwa,
wid jakych nikudy ne ditysja.

Tebe pobaczyła ja u czowni...

Potim wona znykła w okeani znowu
Łyszywszy meni tuhu do żyttja łjuds'koho...
Ja stoju j dywłjusja w prirwu okeanu,
A czariwnyj hołos za soboju manyt'...

Tebe pobaczyła ja u czowni...

Twoje żyttja nazawżdy wilnym stane.
Ne budesz chworym ty j ne budesz starym,
Jakszczo zi mnoju ty pidesz.

Ty uwijdesz w moju osełju,
De spokij mowczaznyj trymaje stełju,
J zabuttja swoje wyp’jesz!