Kapaje czas z storinok żyttja wse styrajuczy, załyszky mrij popełom rozsypajuczy.
Kam’jani kwity serdec' znowu na wiwtar, my pokładem i żyttja nasz ostannij dar.

Pryspiw:
Wykłykom noczi, wyrokom doli, switłom zori wpasty u temnotu switu.
Podychom witru, spałachom bołju, tajemnych sniw bramu widkryty.
W chołodi sercja połum’jam hniwu, znow zapałaje duszi wiczno temnyj chram.
Ne wir nikomu, prawdy w słowach nema, te, szczo zrobłeno ne zminyty nam.
Ni...

Czornych stin kam’jane kilce... ty załyszywsja odyn i strach tebe wede.
Ty znajszow wse czoho chotiw i hrymyt' nawkoło tebe echo tajemnych sliw.
Ne mołys' znow do temnych zir, myłosti nebes ty ne czekaj, zupynys'!
Szcze chocz raz ty meni powir, twij ostannij szans moja ruka. Whoru czy wnyz?
Wybir twij. Nazawżdy!

Pryspiw

Tremtyt' wohoń u twojich rukach. Ne załyszyłos' czasu dlja nowych wahań.
Szcze łysz myt' i rozdiłyt' nas widczaju j hricha beznadijna stina.
Obernys'! Czujesz hołos mij? Ja znajdu dorohu w kraj wtraczenych nadij.
Syła je, czas uże ity, my zdołajem razom wse, szczo dolja prynese.
Ty i ja nazawżdy!

Koły pryjde swij czas ty zrozumijesz use.
Nawiszczo zadawaty pytannja na jaki ne isnuje widpowidej?
Słowo jak kraplja doszczu, wpawszy wże nikoły ne pidnimet'sja znowu.
I jakszczo dusza twoja w slozach, ne daj brudu sliw oskwernyty czystotu twojeji boli.
Narodżennja – ce bil, smert' – ce bil, i łjubow, takoż, bil.
Ne borys' z nym, prosto pryjmy joho.
Ne zawżdy u temrjawi można znajty switło...
Bezzwucznyj kryk iz hłybyny swidomosti pohasne u szumnij tyszi naszoho żyttja.
Toż mowczy... jakszczo tobi ne maje czoho skazaty... na własne wyprawdannja!