Pislja dowhoji besidy z temnym bezsonnjam
Ja prokynuwsja w nicz bilja bramy do raju
Dweri do jiji sercja dlja mene zakryti
Z neju w mukach isnuju, bez neji – wmyraju

Po pir’jinach zibraw swoji złamani kryła
Kompas w swit zabuttja prychopyw iz soboju
Cja zemlja bez kochannja dlja mene nemyła –
Ja ptaszyna u klitci, ja choczu na wołju

Pryspiw:
Dywnym marewom des' w dałyni rozczynjusja
Paroju wodjanoju do neba podamsja
Zapałaju wohnem, snihom biłym roztanu
Ne trymajte mene – ja widlitaju

Iz prowałlja żyttja meni wyrwatys' ważko
Hołowa ide kołom i żach widstupaje
Ja zrywajus', łeczu dodołu jak kamiń
Krykom choczu kryczaty, ta szczos' zaważaje

Ce napewno w horljanci dusza stała komom
Serce wdeń hirko nyje, wnoczi pałko b’jet'sja
Ja zalju wsi strażdannja hirkym terpkym romom
Jak pobaczyt' mene – wona wslid rozsmijet'sja

Pryspiw