Rozchrystana osiń do neba protjahuje wity,
I łystja opałe slozamy wmywajet'sja znow,
A jij by chocz promiń, chocz krapłju jakojis' błakyti,
Szczob znow powernuty zahubłenu w mandrach łjubow.

Pryspiw:
Łjubowe moja, powernys', ozowys',
W duszi zabryny zołotoju strunoju,
I cwitom kochannja mene okropy,
U w osiń moju powernysja wesnoju.

Nas wsich pidpychaje w bezodnju rozbeszczenyj witer,
Nas wsich ne mynajut' rozbytych serdec' widczuttja.
I my, jak ta osiń, czekajem wesnjanoho cwitu,
Czekajem kochannja j krasy wid nowoho żyttja.

Pryspiw

Czekajem, łjubowe, tebe, jak pohożoji myti.
Wse w switi mynaje, zhora, oblitaje krasa,
Łysz spałachy soncja i cwit wesnjanoji błakyti
Nikoły ne zhasnut', bo wiczna łjubow ne zhasa.

Pryspiw