Ne wytajte, dumky, ne krużljajte –
Zosered'tes' w swojij wysoti.
Może, kraszcze na zemłju wertajte –
Pryhadajte szczasływiji dni.

Kołyskowu, szczo maty spiwała
Nad małeńkym, schyływszys' czołom.
W czyste serce prominnja wływała,
Szczob horiło te serce dobrom.

Ne wytajte, dumky, ne krużljajte,
Bo mynułosja te, szczo buło.
Mriji, mriji! A wy szcze szukajte
Swoje czyste hirs'ke dżereło.

Wy znajdete joho. Ja ce znaju.
I nap’jetesja z ńoho wody.
Wsi nadiji na was pokładaju –
Mriji switła, rozrady, krasy.