Harjaczyj doszcz, a, może, mokryj?
Chołodnyj, może? – Ja ne znaw.
Czomu na wsich ja tut ne schoża?
Możływo, litom ja zyma? –
Cej stan dawno uże zamuczyw
Moje znedołene żyttja,
Bo z rozstawannjam w’janut' kwity
U mołodoho sadiwnyka.

Pryspiw:
A ja złamała żyttja,
A ja złamała żyttja.

Ty znajesz, boże, ja ne wiczna,
Ne wiczne w mene i żyttja.
Załysz mene wid złoj łjubowi,
Jaka dawno wże utikła.
Ne znaju czy ne dopomożesz,
Możływo, spokij budu j mat'
Ta nostalhija szcze łamaje,
A spohad w żarty zli ihra.

Pryspiw

Ty znajesz, boże, ja ne wiczna,
Ne wiczne w mene i żyttja.
Załysz mene wid złoj łjubowi,
Jaka dawno wże utikła.

Pryspiw