Jak płacz, szczo łunaje bez sliz,
Jak dym, szczo ne lize u oczi –
Ja w sny twoji potajkom wliz.
Ja znaju, szczo ty mene choczesz.

Nawiszczo tobi takyj swit,
De kożen i demon i janhoł?
De sonce schoże na lid,
De wsi odnakowoho ranhu.

Ty prosto widdajsja meni,
I wse bezdychanne i sire
Roztane w prozoromu skli
Twojeji kołyszńoji wiry.