Rozcwiła czeresznja, os' i znowu,
Jak kochannja persze u żytti,
I na zustricz kydaje z łjubow’ju
Pełjustkamy nam słowa swoji.
Rozcwiła czeresznja bilja chaty,
Rozcwiła czeresznja u sadu,
Rozcwiła czeresznja, szczob skazaty:
Ja wam widdaju swoju wesnu!

Rozcwiła czeresznja, os' i znowu,
Rozcwiła, jak diwczyna strunka,
I do sebe, zowsim nenarokom,
Prywertaje pohljady wona.
Rozcwiła czeresznja ne nazawżdy,
Rozcwiła na myt' łysze odnu,
Rozcwiła czeresznja, szczob witaty
Zhodom bilja sebe ditworu.

Rozcwiła czeresznja, os' i znowu,
Biłosniżnym marewom kwitok,
I widkryła u bezmeżni dali
Poczuttjam dorohu do zirok.
Rozcwiła czeresznja na prostori,
Rozcwiła czeresznja u raju,
Rozcwiła czeresznja, szczob nadwori
Prosto daruwaty nam krasu!