Ja pam’jataju toj czudowyj weczir
Wesnjanoji wrodływoji pory,
Spodobałas' meni todi diwczyna
Dowirływa, jak kwitka u ruci.

Pryspiw:
Moja diwczyna, ty – ce moja junist',
Jaka mynaje szwydko u żytti,
Czomu ż sumuju ja, koły pobaczu,
Szczo znowu widlitajut' żurawli.

Na nebi, mabut', spałachnuła zirka,
Koły, zatamuwawszy podych ja,
Swoju diwczynu prowodżaw dodomu
I łed' pociłuwaw jiji wusta.

Pryspiw

Nechaj nas widdaljajut' czas i dolja,
Prochaju Boha szczyro i mołju,
Moji do tebe poczuttja, diwczyno,
Tobi podaruwaty u raju.

Pryspiw

Wważaju ja zawżdy sebe szczasływym
Tomu, szczo w ridnim kraji nawesni,
Moja diwczyna proliskamy niżno
Szczoroku posmichajet'sja meni.

Pryspiw