Wona stojit', jiji wże sotni lit,
I pohljadom naciłena u nebo,
Nemow raketa zdybłena w polit,
Iz switu inszoho pryłetiła do tebe.

Wona stojit', a porucz wse biżat'
Roky wołamy, kińmy, litakamy,
Pływut' u bezwist', mow za rattju rat',
U wijn jary, szczo porosły hrobamy.

Wona stojit', chto kamiń tut pokław,
W jiji osnowu perszu zwiw cehłynu,
Szmatok hirkyj od sercja widirwaw,
Ofiruwaw z płecza swoju swytynu.

Wona stojit', zbudowana za hrisz,
Za hrejcer zwedena, ałe za toj ostannij.
Jak na meżi dobra i zła stojisz,
A dali, wse – kinec' łjuds'koji hrani.

Wona stojit', zadywłena u wys',
Rozkuta i obmirjana witramy,
W nij predkiw zapowit – posłuchaj, zupynys',
Ce win brynyt': "My ne buły rabamy".
W nij predkiw zapowit – posłuchaj, zupynys',
Ce win brynyt': "My ne buły rabamy".

Wona stojit', czasom dohljane chtos',
I z wiry czy z dobra szcze j kyne szczos' na tacju,
I wdjaczno z wiwtarja tak dywyt'sja Chrystos –
Toj predok muczenyk, szczo uwikowiczyw pracju.