Ne rusz slozu, kotra tecze na oksamyt twoho obłyczczja.
Ty ne czipaj, nechaj cwite, błakytnym spokojem iskryt'sja.

Pryspiw:
O, tak, tak slozoju toju homonyt' dusza
Tak slozoju toju serce zaczipa
I ja każu, ne rusz slozu.

Ne rusz slozu, w nij stilky je – bezmeżnyj sad derew i kwitiw.
Ty ne czipaj, nechaj żywe – chocza b łysz myt' żyttju radity.

Pryspiw

Ne rusz slozu, możływo ce twoje omrijane kochannja.
Ty ne czipaj, nechaj żywe, nechaj zdijsnyt' twoje bażannja.