Odnoho tumanoho ranku,
Koły sonce schodyt' tak powoli,
Pislja bytwy pid Krutamy
Wmyraw jiji mołodszyj syn,
Mużńo, jak wojin.
Kriz' slozy wona
J s'ohodni czuje joho hołos.

Ma, jakszczo b prożyty znow żyttja,
Jakszczo b mij szljach ne maw kincja,
Jakszczo b wohoń ne has w sercjach,
To ja, to ja b use widdaw łysze,
Szczob obijnjaty znow tebe.

Ostannja posmiszka połynuła
Ta zastyhła na joho obłyczczi,
Żyttja promajnuło w
Odnu myt' pered oczyma.
Nemow u dytynstwi joho
Torknułysja ruky materi,
I u swoji ostani chwyłyny
Win poczuw jiji płacz.

Mij syn, jakszczo b wernuty czas nazad,
Jakszczo b ne slozy na oczach,
Jakszczo b zdołaty swij strach,
To ja, ja b widdała use łysze,
Szczob obijnjaty znow tebe.

Jakszczo b wernuty czas nazad,
Jakszczo b ne slozy na oczach,
Jakszczo b zdołaty swij strach,
Jakszczo b prożyty znow żyttja,
Jakszczo b mij szljach ne maw kincja,
Jakszczo b wohoń ne has w sercjach.
Nechaj, stotysjacz rokiw projde szcze,
Szczob obijnjaty znow tebe.