Zabriwszy w chaszczi, zakutanyj u witer,
nakrytyj nebom i obmotanyj pisnjamy,
łeżu mow mudryj łys, pid paporoti kwitom,
i styhnu, i chołonu, j twerdnu w biłyj kamiń.

Rosłynnych rik pidnosyt'sja zełena powiń,
hodyn, komet i łystja bezpererwnyj łopit.
Zallje mene potop, rozczawyt' biłym soncem,
i tiło stane wuhłem, z pisni bude popił.

Prokotjat'sja, jak ława, tysjaczni stolittja,
De my żyły, rostymut' bez najmennja palmy
I wuhil z naszych tił cwistyme czornym kwittjam,
Zadzwonjat' w moje serce dżahany w kopalni.