Po nebu, po chmaram chłopczyna huljaje,
sumuje j smijet'sja, i ptaszok hanja.
Bez tata, bez mamy, win sam tam błukaje,
i zwidky j kudy jde chłopczyna ne zna.

Po nebu błukaje w nebi dirku szukaje,
z hrozoju banjaczyt', iz witrom spiwaje, spiwaje.

Huljaw win po nebu, i janhoła strinuw,
spytaw w ńoho, chto ty? A janhoł skazaw.
Ja posłanyj w pomicz tobi Hospodynom,
Hospod' chocze znaty de w nebi dira.

Po nebu błukały...

Chodyły, błukały, diwczynu wpijmały,
wona zabłukała sama w nebesach.
Łitak jiji bat'ka rozbyws' w Himałajach,
z komandy łyszyłas' w żywych łysz wona.

Po nebu błukały...

Dirku szukały, des' tysjaczu rokiw,
i zresztoju zmuczyłys', spaty ljahły.
Junak i diwczyna u chmarach kochałys',
a janhoł tycheńko w kutoczku chropiw.

I hrozy hrymiły, i witer spiwaw jim,
i wsi henerały jim sałjutuwały,
Hospod' i archanheły, dyjawoł z czortamy,
na warti jich spokoju razom stojały, stojały.