Poczorniły snihy,
zadzweniły strumky,
ide wesna.
Tohoricznyj łystok
wpaw na żertownyk zemli,
zihriw soboju stebłynu mołodoji trawy.
Spiwaje dusza,
i serce łetyt'
na kryłach wesny
w neba błakyt'

Wona pryjszła do nas,
szczob roztopyty lid serdec',
wona pryjszła do nas,
i prynesła łjubow.

Wże pryjszła wesna,
switła, czariwna.
Spokij rozmetała,
smutok prohnała.
Wże pryjszła wesna,
schwylowana taka,
serdeńko tak b’jet'sja,
i tremtyt' dusza.