Trymaju, jak zawżdy, wse w sobi
Jakby mih, to widdaw by serce tobi
Zwykaju do dumky, szczo ne budemo razom
Ne budemo my

Pryspiw:
Ty każesz łjubłju, ałe ne meni
Ty dywyszsja w oczi, ałe ne moji
Zwykaju do dumky, szczo ne budemo razom
Ja ne możu potrapyty w mriji twoji

Twoji niżni ruky trymaju w swojich
W twojich oczach baczu radisnyj smich
Ciłuju tebe, doszcz jde za wiknom
Win płacze, tomu szczo znaje – ce łysze son

Pryspiw

Ja baczu nad mistom niczni wohni
Tak chotiw pokazaty jich tobi
Ałe wse tak prosto, win zaraz z toboju
A ja – ni

Pryspiw