Sumnyj swjatyj weczir w 46-im roci.
Po wsij naszij Ukrajini płacz na kożnim kroci.

Posidały do weczeri maty z ditoczkamy.
Zamist' mały weczerjaty – załyłys' slozamy.

Płacze stara maty, a dity pytajut':
"Mamo, de nasz tato, czom ne weczerjajut'?"

A nasz tato, dity, w dałekim Sybiri,
Pryhaduje Swjatyj weczir w naszij Ukrajini.

Pryhaduje Swjatyj weczir, wsju swoju rodynu –
Bat'ka, matir, żinku, ditok, neńku Ukrajinu.