Na czystomu bezmeżnomu poli
Striłec' ranenyj łeżaw.
Win znjaw dohory swoji oczi,
Połe bezmeżne proszczaw.

Bezmeżneje połe, proszczaj,
I ty, Ukrajino, proszczaj.
Ja dumaw wirneńko służyty,
Ta woroh żyttja widibraw.

Ne żal meni temnych noczej,
Szczo ja po lisach tych błukaw,
A żal meni karych oczej,
Szczo ja jich tak wirno kochaw.

Jak stała pid biłu berezu,
Dowho stojała sumna.
Ta ne dożdałas' myłoho –
Joho nema ta j nema.

Wże jasnyj misjac' na nebi,
Jasniji zirky myhotjat',
Nenacze do neji howorjat':
"Łjuba diwczyno, jdy spat'!

Łjuba diwczyno, jdy spaty,
Czy ż swoho myłoho diżdesz.
Soneczko rannjeje zijde,
Dowho czekaty budesz".

Wże jasneje soneczko zijszło,
Na serci stałasja nud',
Łjuba i wirna diwczyno,
Swoho myłoho zabud'.