Chaj zemłju wyorjut' hranaty,
W pidpiłli wyroste posiw,
Pobaczyte żnywa, diwczata,
Nas, partyzans'kych kosariw.

Na hrudjach kułemetna striczka,
W rukach hranaty i nahan.
Nedarom że diwczyni snyt'sja,
Szczo jiji myłyj – partyzan.

"I szkoda sliz, i szkoda żałju,
Szczo ty ostałasja sama.
Wid tebe znajdu kraszczu krałju,
A pyszna kralja – to wijna.

Wijna pałka, rum’jane łyczko,
Za smert' daje wona łjubow.
J tobi, diwczyno, marne snyt'sja,
Szczo wernus' ja żywyj-zdorow".

A może w nicz, koły temneńko,
Pidijde chtos' ta j do wikna,
Pidy spytaj joho skoreńko,
Czy twoho myłoho nema.

Twij myłyj des' dałeko w lisi
Łeżyt' w ternowomu winku.
Zhadaj joho chocz raz u pisni,
U jasnyj weczir u sadku.

A inszyj myłyj zapytaje
Pro koho pisnja cja sumna.
Ne skażesz jomu, naj ne znaje,
Cju tajnu znajesz ty odna.