Zaspiwajmo pro rujinu,
Zakarpats'ku Ukrajinu.

Zaspiwajmo razom, brattja,
Jak sja było Zakarpattja.

Desjat' tysjacz wojuwało,
Krow newynno proływało.

A nad Chustom woron krjacze,
Ukrajina-maty płacze.

Płacze, tużyt' i rydaje,
Swoju wołju wyhljadaje.

A Tysoju pływut' trupy,
Serce rwet'sja od rozpuky.

Nese sestru, nese brata,
Żoni – muża, ditjam – tata.

Ne płacz, maty, i ne tuży –
Syn ranenyj ta ne duże.

Holiwońka na czetwero,
A serdeńko – na szestero.

Zakłycz, maty, dochtoryka,
Majsternoho stoljaryka.

Najme chatku i zbuduje
I naczorno pomałjuje.

I bez dwerej, bez wikonec',
Bo wże momu żyttju konec'.