Pid w’jaznycju rano-wranci
Jakos' maty pidijszła,
Wona swojomu synoczku
Peredaczu prynesła.

Peredajte peredaczu,
Mij syn, pewno, szcze je tut,
A to, może, nezadowho
Na Sybir joho ziszłjut'.

"Ne ziszłjut', – jij tak skazały, –
Ne powezut' na Sybir,
Twoho syna izweczora
Zasudyły na rozstrił".

Stara maty zadrożała,
Peredacza wpała z ruk,
A z hrudej starych poczuwsja
Bolisnyj, dryżaczyj zwuk.

– Peredajte peredaczu,
Peredajte jiji tym,
Szczo strażdajut' za tu sprawu,
Za jaku zahynuw syn.