Nawkruh Czyhyryna po stepu kurhany.
Tam mohyła skifa j wolja kozaka,
Wony pam’jatajut' czerwoni żupany,
Czuły hołos Gonty i Zaliznjaka.

Z Czerneczoji kruczi czuty stohin bołju,
Podywys', Tarase, na ditej swojich,
Szczo zabuły mowu, rozip’jały wołju,
Nyni topczut' sławu pradidiw swojich.

Hljań na Ukrajinu, szczo w sim’ji jedynij,
W sim’ji wolnij nowij rozcwiła, jak sad:
Obrywaje witer z toho sadu kwity,
I po ws'omu switu pełjustky łetjat'.

Szczo ż nam skażut' łjudy? Szczo nam skażut' dity?
Chto szcze na Wkrajini bude panuwat'?
Rozrywajut' hrudy jiji sester ruky,
Ubywajut' duszu, a syny mowczat'.

Za szczo ż didy naszi z ljachom wojuwały
I nawiszczo Honta ubywaw syniw?
Prawnuky Bohdanu konja osidłały –
Wyjichaw na płoszczu ta j zakam’janiw.