Nasza rozmowa dowha, dowha jak litnij deń
Majesz mene za druha, ja za łjubow tebe.
Nam ne swityty swiczi, nam ne hasyt' wohni,
Tobi zazyrnu u wiczi, wse rozkaży meni.

Pryspiw:
Znimy iz sercja bil, ty ne zwykaj do ńoho,
W mynułe widijdut' usi twoji trywohy,
Chtos' zradyw, chtos' zabuw – probacz, ne ozyrajsja,
Newtiszena łjubow – łysze okrajec' szczastja! (2)

Sonce spiszyt' po kołu, kołamy w’jet'sja czas,
Może uże nikoły doli ne zwesty nas?
Może łysze s'ohodni nam widnajty sebe,
W naszij rozmowi dowhij, dowhij, jak litnij deń?

Pryspiw

Temni, pustelni wikna – schowyszcza samoty,
Ne widrikajsja, ridna, ne pospiszaj pity.
Zołotom sypłe z neba, swiżistju llje zhory,
Ty widczuwajesz: treba, treba dohoworyt'!

Pryspiw