Sotni szabel błyszczat' na żowtnewim sonci,
I, mow sonce, odna łysyna sija.
Jiji własnyk – herojs'kyj Kombryh Kotows'kyj –
Na storinkach istoriji ce im’ja.
Znały wsi nawkruhy: i małeńki dity,
Urkahany odes'ki i Frunze znaw:
Bilsze ws'oho w żytti nide prawdy dity –
Swoju hołowu łysu Kombryh kochaw.

Pryspiw:
U krywawim boju joho łysyna błyszczyt'.
My cariw i paniw za Kotows'kym pidem byt'.
Kraszcze w switi cilim joho łysyny nema,
Nasza armija wsja sobi chocze taku mat'. (2)

Taku mat'... o-o...
Oho-ho-ho-ho-ho-ho...
Taku mat'... o-o...
Oho-ho-ho-ho-ho-ho...

Zostałysja pozadu roky herojs'ki
I w mohyli chołodnij Kombryh spoczyw.
Ta hołytys' my budem, jak wczyw Kotows'kyj,
I łjubyty żinok tak, jak win łjubyw.

Pryspiw (2)