Tam u poli nywka, zełena dibrowka,
Tam diwczyna żyto żała, sama czornobrowka.

Żała wona, żała, siła spoczywaty,
Jichaw kozak z Ukrajiny, musyw szapku znjaty.

Musyw szapku znjaty, "dobryj deń!" skazaty,
– Pomahaj, Bih, tij diwczyni toho żyta żaty!

A diwczyna stała, jomu widkazała,
Wona toho kozaczeńka serdeńkom nazwała.

– Jak pidesz dodomu, ne każy nikomu,
Bo roznesut' łychi łjudy, jak witer sołomu.

Jak witer sołomu, sołoma łeheńka,
Roznesut' mja łychi łjudy, ja ż szcze mołodeńka.

Oj po ws'omu switu, po ws'omu switoczku,
Szczo diwczyna kozakowi wyszyła soroczku.

Wyszyła soroczku czornymy nytkamy,
Szczoby joho piznawała meży parubkamy.