Czorna chmara w połonyni,
A ja bidnyj, a ja bidnyj,
A ja bidnyj na czużyni.

Na Wkrajini sonce hrije,
Na czużyni, na czużyni,
Na czużyni witer wije.

Witer wije, trawa szumyt',
A w tij trawi, a w tij trawi,
A w tij trawi kozak łeżyt'.

Nad nym konyk zażurywsja,
Po kolina, po kolina,
Po kolina w zemłju wbywsja.

– Ne stij, konju, nadi mnoju,
Bo ja wydżu, bo ja wydżu,
Bo ja wydżu szczyrist' twoju.

Bihaj, konju, dorohoju,
Wdar w worota, wdar w worota,
Wdar w worota hołowoju.

Wyjde bat'ko – zażuryt'sja,
Wyjde maty, wyjde maty,
Wyjde maty – zasmutyt'sja.

I spytajut': "Szczo za nowyna,
De ty, konju, de ty, konju,
De ty, konju, łyszyw syna?"

– Mene turky nadihnały,
Pana moho, pana moho,
Pana moho z mene znjały.

– Wiz'my, maty, pisku żmenju,
Posij joho, posij joho,
Posij joho po kamenju.

Jak toj, maty, pisok zijde,
Todi twij syn, todi twij syn,
Todi twij syn z wijny pryjde.

– Nema pisku ta j ne schodyt',
Nema syna, nema syna,
Nema syna, ne prychodyt'.