Smijut'sja, płaczut' sołow’ji
I b’jut' pisnjamy w hrudy:
"Ciłuj, ciłuj, ciłuj jiji –
Znow mołodist' ne bude!

Ty ne dywys', szczo bude tam –
Czy zabuttja, czy zrada:
Wesna ide nazustricz wam,
Wesna w sej czas wam rada.

Na ment jedynyj załyszy
Swij sum, dumky i hore –
I strumiń własnoji duszi
Ułyj w szumljacze more.

Łowy łetjuczu myt' żyttja!
Czarujs', chmelij, wpywajsja
I sered mrij i zabuttja
W rozkoszach zakochajsja.

Pohljań: usja zemlja tremtyt'
W pałkych obijmach noczi,
Łyst kwitci rwijno szełestyt',
Trawi strumok workocze.

Widbyłys' zori u wodi,
Łetjat' do chmar tumany...
Tut lljut'sja pachoszczi husti,
Tam hnut'sja werby p’jani.

Jak iskra szcze w tobi horyt'
I zhasnuty ne wspiła –
Hory! – żyttja jedyna myt',
Dlja smerti ż – wicznist' ciła.

Czomu ż stojisz bez ruchu ty,
Koły wwes' swit spiwaje?
Nałahod' struny zołoti:
Benket wesna sprawljaje.

I smiło jdy pid dzwin czarok
Z wohnem, z pisnjamy w hosti.
Na swjato radisne kwitok,
Kochannja, sniw i młosti.

Zahyne wse bez worottja:
Szczo wiz'me czas, szczo łjudy.
Pohasne w serci bahattja,
I zachołonut' hrudy.

I schoczesz ty wernut' sobi,
Jak Faust, dni mynuli...
Ta znaj: nad nas – bohy skupi,
Nad nas – hłuchi j neczuli..."

Smijut'sja, płaczut' sołow’ji
I b’jut' pisnjamy w hrudy:
"Ciłuj, ciłuj, ciłuj jiji –
Znow mołodist' ne bude".