Po dibrowi witer wyje,
Huljaje po połju,
Kraj dorohy hne topołju
Do samoho dołu.

Stan wysokyj, łyst szyrokyj
Marne zełenije;
Kruhom połe, jak te more
Szyroke, synije.

Czumak ide, podywyt'sja
Ta j hołowu schyłyt';
Czaban wranci z sopiłkoju
Sjade na mohyli,

Podywyt'sja – serce nyje.
Kruhom ni byłyny!
Odna, odna, jak syrota
Na czużyni, hyne!