Żyttja probihło
Ne wstyh pożyt'
Wijna zrywaje
Twoji nadiji
Jak perszyj raz kohos' ub’jesz
Todi ty ce zrozumijesz
Smert'!
Ty baczysz smert'
Swojich bratiw
Wsi poczuttja twoji wbyły

Pryspiw:
Swojich ne baczysz
Wsi worohy
Jich ne probaczysz
Swoji dumky

Nicz, ty wbyw perszoho woroha
Żadoba krowi zapołonyła rozum
Wstawaty j wbywaty jty na wijnu
Abo pomyraty
Wdeń prorwatys' do forteci
Wnoczi ubyty wsich chto tam
Ce bożewiłlja, bożewiłlja
Ałe wono dopomahaje żyt'.

Pryspiw

Odyn w odyn z swojim żyttjam
Kożen ruch prowokuje wbywstwo
Zakinczuj żyttja – wono ne cikawe
Zakinczuj czerez prowedeni sproby
Kożen deń jszow na wijnu
Kożen deń wtraczaw cinu
Cinu żyttju swojemu
Cinu swojeji duszi.