Nicz jaka misjaczna, jasnaja, zorjana,
Wydno, chocz hołky zbyraj,
Wyjdy, kochanaja, praceju zmorena,
Chocz na chwyłynoczku w haj!

Sjadem ukupoczci tut pid kałynoju,
I nad panamy ja pan!
Hljań, moja rybońko, – sribnoju chwyłeju
Stełyt'sja w poli tuman.

Staw niby czariwnyj, prominnjam wsypanyj,
Czy zahadawsja, czy spyt'?
Hen na strunkij ta wysokij osyczyni
Łystja pestływo tremtyt'.

Nebo hłyboke, zasijane zorjamy, –
Szczo to za boża krasa!
Zirky myhotjat' on popid topoljamy,
Tak odbywaje rosa.

Ty ne ljakajsja, szczo swoji niżeńky
Wmoczysz w chołodnu rosu.
Ja ż tebe, wirnaja, aż do chatynońky
Sam na rukach widnesu.

Ty ne ljakajsja, szczo zmerznesz, łebedońko,
Tepło – ni witru, ni chmar,
Ja pryhornu tebe do swoho serdeńka,
A wono pałke jak żar.