W tebe tilky rannje lito,
A do mene wchodyt' osiń,
I otawy – dni prożyti –
Des' za namy, mow pokosy.
Des' za namy, mow pokosy.

Pryspiw:
A poperedu w cwitinni
Szcze ne skoszeni otawy
Nam myliszi, bo osinni –
Iz chołodnymy slozamy.

To ż swojim harjaczym litom,
Swojim sercem opały jich,
Szczob, morozamy ne wbyti,
Nam duchmjano proszumiły.
Nam duchmjano proszumiły.

Pryspiw

W tebe tilky rannje lito,
A do mene wchodyt' osiń,
I dorohu ne zakryty
Ne wdałos' nikomu dosi.
Ne wdałos' nikomu dosi.

Pryspiw