My siły w pojizd, ne skazały nikomu,
My pojichały w hory, wże dałeko my wid domu.
My skakajem, wołajem, na hitari my łabajem,
My hucułok rozwodymo, huculiw pidrywajem,
Bo to Karpaty, to naszi hory,
I my jich ne zabudemo nikoły,
To Sywulja, Petros, Chom’jak i Howerła,
Wony razom z namy bo Ukrajina szcze ne wmerła!

Pryspiw:
I tilky tam de mobiły ne tjahnut' nikoły,
Ty dosjahnesz najwyszczoho wyznannja pryrody,
Ty pidkorjajesz wsi werszyny, ty prjamujesz bez wpynu,
Bo harmonija z pryrodoju daje tobi syłu.

Czy to lito, czy osiń, zyma czy wesna,
My żyttja nasołodu widczuwajemo spowna.
My zabyły na ałkohol, zabyły na tjutjun,
Łysze sprahu tamujemo wodyczkoju.
W nas kompanija – weseła druziw kupa, wsja ridnja,
My b zbyrałysja czastisze chocz szczotyżnja, chocz szczodnja,
Nas ob’jednujut' ideji, nas ob’jednujut' dumky,
Nas ob’jednuje pryroda, łysz pryroda, hory j my.

Pryspiw